"ابوحمزه"نام یک شخص نیست ؛قصه ی ومن و خدا است."من"بنده ای ست که شوق گناه اورا فرسنگ ها ازخانه ی مولا دورکرده و "خدا"مولایی ست که لحظه ای از این بنده فاصله نگرفته ؛"من"بنده ای ست که هرچه مولا به او فرصت داد آتش زد و نعره مستی کشید ؛"خدا"مولایی ست که هرکجا بنده اش رفت ؛به دنبالش دوید؛"من"بنده ایست که دست رد برامر مولا زده ؛"خدا"مولایی ست که دست بنده را رهانکرده ؛"من"بنده پشیمان است ؛"خدا"مولای توبه پذیر ؛"من"آمده و "خدا"پذیرفته؛بیش از این نه از "من"بگویم ؛نه از"خدا"؛خودت بشنو قصه "من"و "خدا" را.....

                                                                                                                                                       محسن عباسی ولدی

(از کتاب "قصه ی من وخدا " ؛قصه ی واژه هایی که بوی ابوحمزه گرفتند)