تا حالا شده دلتون بگیره احساس بیهودگی و تکراری بودن و یا روز مرگی بهتون دست بده ؟

همه ما به دو بعدی بودن انسان (روح و جسم )آگاهی داریم و می دانیم به قول شاعر :مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک    چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم 

فکرشو بکنین وقتی به اون مرغ بیچاره در قفس نرسیم غذای مناسب ندیم چه به روزش میاد .روح ماهم همین طور وقتی تمام برنامه ریزی های سالانه یا ماهانه یا هفتگی یا روزانه ما فقط بدرد جسممان و یا بعد مادی زندگی مون بخوره  ... همین حس و همین حال برامون پیش میاد و بی قراری میکنه و...

خیلی خوبه در برنامه ریزی هامون یک بعدی نباشیم. فکر کنیم مثلا اگر می خواهیم در 10 یا 20 سال آینده فلان جایگاه اجتماعی و یا علمی داشته باشیم؛با چه قدرت و توان روحی- معنوی  همراه باشد .چه مسیری را باید طی کرد که به بیراه نرفت .

مطالعه سرگذشت بزرگان (عالمان دین ؛عرفای اخلاق ؛شهدا و ...)می تواند بما کمک کند .مصداقهایی برای ما مطرح می کنند که گاهی بدردمان می خورد .

توصیه مهمی که همه بزرگان کردن اول :عمل به واجبات و ترک محرمات است .

تو خود حدیث مفصل بخوان ازاین مجمل

بعضی مستحبات هم که توسط آن بزرگان توصیه شده و مواظبت ومداومت انها آثار مخصوص خود رادارد.

الان که درآغاز سال هستیم می توانیم یه برنامه برای خودمون بنوسیم این بار نه برای دوره دروس و یا ازمون پایان ترم و یا آزمون ورودی فلان دبیرستان یا فلان دانشگاه برای آزمون ورودی بهشت باید خودمون را آماده کنیم هر لحظه یک آزمون در پیش است و مرحله نهایی و نتیجه را هیچ کس جز خدای مهربان نمی داند .