حدود 7یا8 سال پیش اتفاقهایی می افتاد که مدام ازصمیمی ترین دوستم رنجیده خاطر می شدم.مورد بی مهری قرار می گرفتم و خلاصه احساس تنهایی شدیدی می کردم .اون که خودش پیش قدم شده بود بعداز 4-5 سال دیگه خسته شده بود و ....

یکی از همون روزها اتفاقا روز قبل از میلاد نبی اکرم(ص)و امام صادق (ع) بود ؛بسیار حال و روزم خراب شده بود و تو اتوبوس در اول خط بودم .رادیو روشن بود مولودی زیبایی به زبان عربی پخش می کرد .من هم که دلم شکسته بود ؛سیمم وصل شد و اشکم جاری .ندایی درونم گفت: منت ؛خدای را عزوجل که ....

زهرچه رنگ تعلق پذیردآزادم ...

تنها کسی که شایسته محبت است اوست که بی منت و بی اندازه محبت می کند وهیچ وقت هم حتی در تنهاترین زمانها بنده اش را رها نمی کند .

ازآن موقع تا بحال خیلی های دیگه ای سرراهم بودند ودوست شون داشتم .اما هیچ کدومشون مثل اوس کریم باوفا نبودند....

چقدر مولامون امام سجاد (ع)در مناجات نهم خمسه عشر ؛زیبا می فرمایند:

ماراازآن دسته از بندگانت قرار بده که پرنده اشتیاقشان را در آسمان آبی لقاءخودت پرواز دادی وماهی رضایتشان رادر دریای قضاءخودت پروراندی ؛آنان که زنگار هرچه غیر از آیینه دلشان زدودی تا آنجا که رخسار تو رابه تمام درقلبهای خویش به تماشا نشستند.

به قلم سید مهدی شجاعی

وچه زیبا آن نوجوان 13 ساله در منطقه عملیات جنوب هنگامیکه درسجده زمزمه می کرد :الهی وربی من لی غیرک ؛دیگر سر بلند نکرد و به دیدار محبوب ...