دقت کردین وقتی به پدر یا مادربزگ مون که نگاه می کنیم چقدر دلمون سبک میشه ؟اونها نورند .برکت خانواده اند .وقتی ادم فکر می کنه ؛می بینه یک روزی این بدن تواناتر بوده زحمت پدر و مادر مارا و حتی زمانهایی زحمت خودمارا می کشیدند.ان موقع که تو خونه شون بازی می کردیم و هر قاعده وقانونی را که تو خونه خودمون اجرا میشد ؛انجا زیر پا می گذاشتیم و به قول خودشون آتش می سوزاندیم اگر مادر یا پدر هم تذکری می دادند انها می گفتند بگذارین راحت باشندو........

الان فقط مادر بزرگ برامون مونده اند ؛انقدر ضعیف شده اند که .....اما دلم میخواد هروقت می بینمشون یکی دستهاشون را و یکی دیگه پیشانی شون را (بین دو ابرو همونجایی که برای مادر ها؛ بوسیدنش توسط فرزند خیلی ثواب داره)ببوسم واقعا بوی بهشت می ده ادم توآسمونها سیر میکنه انگار که سوار .....

تا در بین مون هستند باید قدرشان را بدانیم .از همون نسیم هایی هستند که ....

خدایا حفظشان کن ؛عزت شان را زیاد کن؛تنشان را سالم و عاقبتشان را بخیر کن.