وقتی دانش آموز بودم در دوره دبیرستان از یک عزیزی در یک امتحان سخت مثلثات تک گرفتم .اما بعد ازآن از همون عزیز 20 هم گرفتم .

آدم از امتحان های خدا ،از موقعیت هایی که جور میشه نمرات مختلفی می گیره .چند نکته حایز اهمیته که اول :بفهمه همه عالم(خداوعواملش) دارن تماشایش می کنند  دوم :بعد از اون به خودش فرصت تحلیل و تصمیم بده.

من امروز رد شدم یا به عبارتی نمره مورد لخواه خودم وامامم وازهمه مهمتر خدارا را نگرفتم .در موقعیتی قرار گرفتم بسیار عصبانی از کج فهمی یک شهروند، راننده ون ،که حاضر نبود اشتباهش را در مقابل یک راننده خانم قبول کند .از اون مردایی بود که به نظر خودش مرد بود نه غیرت نه صداقت و خلاصه فهم کافی نداشت .اول ادعا داشت و حق به جانب ،آخرش هم که نزدیک آمدن پلیس شد، در رفت و ...

خسارت مادی به من وارد نشد اما این جور ادما را نمی شه با یاداوری و تذکر درستشون کرد .باید ازکنارکج فهمی اش جور دیگر می گذشتم و این قدر هزینه معنوی نمی دادم .ما به اصطلاح معلم ها فکر می کنیم همه را باید متوجه اشتباه شان کرد و این حس وظیفه شناسی مون کار دستمون میده .

به نظرم یک موقعیت بود که میشد طور دیگر بشه .اما من عصبانی شدم  ؛ودشمن قسم خورده من خوشحال شد چون ...

اما دوباره سنگ را بهش می زنم .انقدر میزنم که توان بلند شدن نداشته باشد .باید ریشه کن شود .توخود حجاب خودی حافظ از میان برخیز .

باید آویزه گوشم شود بعضی آدم ها هر چند تحملشان سخت است .اما باید بدانیم می توانند سکوی پرتاب ما بسوی خدا باشند .این جاست که عدو شود سبب خیر

اللهم اغفرلی الذنوب التی تغیر النعم،اللهم اغفرلی الذنوب التی تحبس الدعاء..............

  خدا بود ودیگر هیچ نبود

عشق هدف حیات و محرک زندگی من است و زیباتر از عشق چیزی ندیده ام و بالاتر از عشق چیزی نخواسته ام .

عشق است که روح مرا به تموج وامی دارد،قلب مرا به جوش می آورد ،استعدادهای نهفته مرا ظاهر می کند ،مرا از خودخواهی و خود بینی می راند .دنیای دیگری را حس می کنم .در عالم وجود محو میشوم.احساس لطیف و قلبی حساس و دیده ای زیبا بین پیدا می کنم.لرزش یک برگ ،نور یک ستاره دور ،موریانه کوچک ،نسیم ملایم سحر ،موج دریا ،غروب آفتاب همه احساس و روح مرا می ربایند و از این عالم مرا به دنیای دیگری می برند .....این ها همه وهمه از تجلیات عشق است.............

به خاطر عشق است که فداکاری می کنم.به خاطر عشق است که به دنیا بابی اعتنایی می نگرم و ابعاد دیگری را می یابم .به خاطر عشق است که دنیا رازیبا می بینم و زیبایی را می پرستم .به خاطر عشق است که خدارا حس می کنم و اورا می پرستم  و حیات و هستی خود را تقدیمش می کنم.............

                            شهید دکتر مصطفی چمران  

آدم های بزرگ درباره ایده ها سخن می گویند .

آدم های متوسط درباره مسایل سخن می گویند.

آدم های کوچک پشت سر دیگران سخن می گویند .

آدم های بزرگ درد دیگران دارند.

آدم های متوسط درد خودشان را دارند.

آدم های کوچک بی دردند.

آدم های بزرگ عظمت دیگران رادرک می کنند.

آدم های متوسط به دنبال عظمت خود هستند.

آدم های کوچک عظمت خودرا در تحقیر دیگران می بینند.

آدم های بزرگ به دنبال طرح پرسش های بی پاسخ هستند .

آدم های متوسط پرسش هایی می پرسند که پاسخ دارند.

آدم های کوچک می پندارند پاسخ همه پرسش ها را می دانند.

آدم های بزرگ به دنبال خلق مسأله هستند.

آدم های متوسط به دنبال حل مسأله هستند.

آدم های کوچک مسأله ندارند.

آدم های بزرگ سکوت را بر سخن گفتن بر می گزینند.

آدم های متوسط گاه سکوت رابر سخن گفتن ترجیح می دهند.

آدم های کوچک با سخن گفتن بسیار؛فرصت سکوت رااز خود می گیرند.